ஓம் நம சிவாய

தேன் உருகும் பூமாலை தேவனின் திருகழுத்தில்
மான் எனும் மதி மயக்கம் மாதவன் திருக்கரத்தில்
வான் எனும் வளிகுடையில்  வாழும் வையகத்தை
நான் மறையுடன் ஆளும் நாம சிவாயமே

சோகம் தன்னை மனதில் அழித்து
மேகம் போலே நல்லருள் பொழிந்து
தியாகம் உருவாய் தரணியை காக்கும்
நாகம் சூடிய நம சிவாயமே

மஞ்சோலை கிளியே  மரகத குயிலே
பூஞ்சோலை மலரே புனல் அனல் நிலமே
சாஞ்சாடும் மயிலே சந்தன மணியே
நாஞ்சாடும் பாமலர் நம சிவாயமே

ஆதியாய் அந்தமாய் அருபெரும் ஜோதியாய்
பாதியாய் பார்வதியாய் பார் தொழுவும்
நீதியாய்   நீலமாய் நின் மலரடி காண
நாதியாய் அளிக்கிறேன் நமசிவாயமே

தில்லை அம்பலமாய் தித்தவ உருவாய்
எல்லை இல்லா கருணை ஏகாந்த பொருளாய்
பிள்ளையாய் பெற்ற உற்ற உறவாய்
நல்லவை அனைத்தும் நம சிவாயமே


எறிபத்தர் ஏனாதி இயற்பகை இயன்குடி
அறிபத்தர் அப்பரும் அப்புதி அடிகளும்
பெரும்பக்தி கொண்ட சுந்தரும் சம்மந்தரும் கண்ட
நமநந்தி அடிகள் போற்றும் நம சிவாயமே


ஆலம் உண்ட  அருபெரும் கடலாய்
காலம் கடந்த கனியருள் மனதாய்
சூலம் தரித்த சுகம் தரும் ஒளியாய்
ஞாலம் போற்றும் நம சிவாயமே



கண்டு கலந்து களிப்புடன் உன்னை
உண்டு உணர்ந்து உளமார நினைத்து
பூவிலே புணர்ந்து புறங்களை மறந்து
நாவிலே தொழுவோம்  நம சிவாயமே


ஆடலாய் அரசாய் அந்தமாய் அமுதாய்
பாடலாய் பாராய் பார்வதி பாடியை
நாடாய் காடாய் நாள்தோறும் பலர்
தேடலாய் விளங்கும்  நம சிவாயமே

தவமுனி உறுவாய் தலைபிறை அழகாய்
பவமணி பதியாய் பனிமலை சுடராய்
இளம்பணி இதமாய் இசை பொருள் சுரமாய்
நவமணி சுடரே நம சிவாயமே


ஞானத்தில் உன்னை வைத்து
ஞாபகத்தில் உன்னை வைத்து
பானத்தில் உன்னை வைத்து
பக்தியில்  உன்னை வைத்து
காணத்தில்  உன்னை வைத்து
கனவிலும்  உன்னை வைத்து
காலதிலும் உன்னை போற்றும் _  எனை
காப்பாய் நம சிவாயமே